In de laatste week van september was het weer zover. Een week lang kanoën bij Vlieland met de Nederlandse Zee Kajak Bond. Vorig jaar zijn mijn vriend Walter en ik ook al een keer naar Vlieland geweest. Op zaterdag met de veerboot van Harlingen naar Vlieland vertrokken. Eenmaal op Vlieland aangekomen was het nog een dik half uur met mijn kano lopen naar de camping vanaf de veerboot met al mijn bagage in mijn kano. Dat is zwaarder als een hele kanotocht bij elkaar.
Dag 1 was dus tentje opzetten en kennismaken met de groep. We verbleven op camping Stortemelk. Deze camping ligt aan de oostkant van Vlieland. Het voordeel bij deze camping is dat je een duin moet over klimmen en dan zit je direct aan de Noordzeekant.
Dat kun je b
eter doen zonder kano als met kano.
De eerste 3 dagen hadden we ontzettend mooi weer. De eerste vaardag zijn we een rondje rond de Richel gekanood. Dit is een zandplaat tussen Vlieland en Terschelling. Dag 2 en 3 zijn we naar Terschelling gekanood met veel zeehondjes zwemmend om onze kano heen.
Halverwege de week begon de wind wat aan te wakkeren. Zeg maar 6 bft, maar ook toen gingen we kanoën.
Nu konden we ook branding gaan varen. Dat geeft altijd wat spanning bij mij, maar eenmaal surfend op de golven en hangend met een lage steun in de golven kon ik mijn lol weer op. De speeltuin op de Noordzee was weer open!
De laatste dag was spannend. Want de vraag was steeds of we konden gaan kanoën vanwege de harde wind. Die dag was weer 6 bft. Plan was om via de Noordzeekant naar het Posthuis (restaurant) te kanoën. In totaal 10 zeemijl heen en terug. We moesten vroeg vertrekken zodat we niet teveel tegen de stroom in moesten peddelen. Met de wind soms van voren en soms van opzij kwamen we uiteindelijk ter hoogte van het Posthuis aan. Moesten wel nog door een flinke branding. We hadden instructie gehad van onze tochtleider en zee-instructeur Govert hoe we schuin door de branding aan konden landen. Dit ging gelukkig goed. Toen een lekkere lunch in het Posthuis en daarna weer terug kanoën naar de camping met stroom mee en wind aflandig. Ik geef het je te doen.
We zouden op 
elkaar wachten voorbij de branding. Dat lukte even, maar toen waaide ik steeds verder van de groep. Ik kon niet meer bij de groep komen. En dan nog op blijven letten om in mijn kano te blijven zitten met golven van alle kanten. Govert (zee- instructeur) had het in de gaten en kwam naar mij toe gekanood om mij op sleep te nemen. Hier was ik wel blij mee. Ik peddelde uiteraard gewoon mee, dus de sleeplijn stond niet op spanning. Zo kwam ik weer bij de groep.
Dan denk je “ik ben op de eindbestemming”. Gaat er in de branding nog iemand om van onze groep. Krijg ik nog een drenkeling achter op mijn kano. Zee-instructeur verliest zijn peddel bij een redding. Al bij al een tocht waarin ik weer veel geleerd heb en ik heb ervaren dat de zee soms ook ruig kan zijn. Einde van de dag zagen we op windguru dat het soms stoten 8 was geweest die dag.
Ik wil wel zeggen dat de Vlielandweek een week is waarin je veel leert in alle omstandigheden. Veel leuke mensen ontmoet die allemaal dezelfde passie hebben. En de Waddeneilanden zijn prachtig om te kanoën met veel flora en fauna en heel veel zeehondjes. Volgend jaar wordt deze week ook weer georganiseerd. Info zie www.nzkv.nl
